---

  «دل‌م می‌خواست بدانم آیا واقعا چیزی به نام دوستی وجود دارد؟ مقصود فرصت‌طلبی لذّت‌بخش دو نفر نیست که می‌بینند درباره‌ی بعضی چیزها در بعضی زمان‌های زندگی‌شان هم‌عقیده‌اند، یا در کارهای خطیر و امیال‌شان شریکند. این‌ها هیچ‌کدام دوستی نیست. گاهی فکر می‌کنمدوستی نیرومندترین پیوند در زندگی است و در نتیجه نادرترین. پایه‌اش چیست؟ هم‌دلی؟ این واژه‌ی توخالی و بی‌محتوا و خیلی ضعیف که اصلا تداعی‌گر آن نیست که دو تَن در بدترین شرایط پشتیبان یکدیگرند. شاید هم چیز دیگری باشد... شاید در عمق هر رابطه‌ای جرقّه‌ای کوچک از شیفتگی شهوانی پنهان باشد.«فکر کردم دوستی شریف‌ترین رابطه‌ای است که میان دو انسان وجود دارد. و جالب این که میان حیوانات هم وجود دارد. حیوانات نیز توانایی دوستی، فداکاری، و میل کمک به دیگران را دارند. یک شاهزاده‌ی روسی که نام‌ش یادم نیست در‌این‌باره نوشته، شیرها، سیاه‌خروس‌ها، و جانوران از نژادهای مختلف ظاهرا موقع گرفتاری به کمک هم‌نوع خود می‌شتابند. من به چشم خودم دیده‌ام این اتّفاق میان جانوران غیرهم‌نژاد هم می‌افتد. نژادهای هم‌گون به هم کمک می‌کنند... گاهی لازم می‌شود با تمام قوا با موانع سر راه‌شان بجنگند، امّا همیشه در هر گروهی اعضای قوی پیدا می‌شوند که آماده‌ی کمک‌اند. عالم حیوانات صدها نمونه از این قبیل را به من نشان داده؛ امّا عالم انسان‌ها، نه. شاهد هم‌دلی افراد بوده‌ام، امّا این هم‌دلی همیشه در منجلاب خودخواهی و خودپسندی غرق شده. گاهی رفاقت و اخوّت شباهت به دوستی پیدا می‌کنند؛ منافع مشترک روابطی ایجاد می‌کنند که مثل دوستی‌اند، و برای فرار از تنهایی، انسان‌ها با کمال میل درددل‌هایی با هم می‌کنند که بعدها متأسّف می‌شوند، امّا برای مدّتی این ظاهرا می‌تواند نوعی دو ---...ادامه مطلب

با این که می دانم این جا را نمی خوانی، هر روز می آیم به این جا سر می زنم؛ نمی دانم چرا. نوشته ام را می خوانم؛ یک دور از دید خودم، یک دور از دید تو. گاهی هم از دید یک سوم شخص فرضی.باز استاتوس misanthropic ام پررنگ تر شده. امروز بعد از کلاس کنترل سعی کردم مسیر کلاس تا ساختمان جدید، ساختمان جدید تا بوفه و بوفه تا در اصلی را در حالی سرم پایین است و چشم به زمین دوخته ام، راه بروم. حسّ خوبی بود. عجیب بیشتر. حسّی قدیمی که دیگر داشت یادم می رفت. می خواستم امروز سر جلسه ازت سؤال ها را بخواهم، تا بگذارمشان روی سایت. ولی نگفتم. شاید چون جواب احتمالی "نه! خودم می ذارم" را تحویل می ---...ادامه مطلب

دلم برایت تنگ شده.

تو هم مثل بقیه، روز به روز دورتر می شوی... شاید تقصیر از جانب من است،

که مردم گریزم..

---...

آش، کلّه پاچه، شله زرد، چه فرقی می کند؛ من که نمی توانم بخورم، هیچ کدام را.چرا کسی متوجّه نمی شود، که غذا خوردن بهانه است. بهانه ای افزون بر خودفریبی های روزمرّه... خودفریبی های همواره.متنفّرسکوت کن. به جایش همورک کنترل بنویس؛ لعنتی متمارض گرا متظاهر گرای لعنتی. چرا بس نمی کنی؟پیچک سمّیپسرک دانشکده هنر چرا مرد؟ "مگه میشناختینش؟".. "به قیافه"... مرد چون رگ های مغزش پاره شدند؛ شاید هم فقط یک مویرگ کوچک پاره شد. احمق! تو بچسب به همان کاردیولوژی، حدّاقل یک شریان اصلی ش پاره شده. لعنتی، آن موقع که تو سرگرم تمیز دادن دندریت و آکسون بودی، من... "خفه شو!" او مرد، چون ---...ادامه مطلب

دنیا را بغل گرفتیم، گفتند امن است، کاری با ما ندارد، 

خوابمان برد ...

بیدار شدیم

دیدیم، آبستن تمام دردهایش شده ایم.

-حسین پناهی-

---...

 

قرار بود حرف بزنیم... انگار هیچ گاه فرصت نمی شود. فرصت ها لای هیاهوی روزمره و سنگینی درس و دانشگاه له می شوند.

شاید سکوت زیبنده تر باشد. شاید مصلحت در همین باشد. مگر چقدر قرار است هم دیگر را ببینیم.. ؟ شاید این سکوت زمینه ساز بهتری باشد، در تسهيل اين خداحافظي تدريجي.

مراقب خودت باش.

---...

 

«ما می‌رویم، 

و آیا در پی ما، 
یادی از درها خواهد گذشت؟

 

ما می‌گذریم، 
و آیا غمی بر جای ما، 
در سایه‌ها خواهد نشست؟»

---...